اعلام حريق:

حريق جزو حوادثي مي باشد كه بيشترين تلفات جاني وخسارات مالي را بدنبال دارد . اين حوادث معمولا بصورت طبيعي نمي باشد واكثرا توسط انسان بصورت عمد و يا غير عمد بوجود مي آيد.در اكثر موارد ميتوان از وقوع آن جلوگيري نمود. ودر موارد ديگر از گسترش آن جلوگيري نمود.

حريق هاي معمول به دو دسته تقسيم مي شوند:

1- حريق هاي دودزا كه بيش از 80% كل حريق ها خانگي را تشكيل مي دهند. (SMOKE FIRE)

2- حريق هاي حرارت زا (HEATING)

3- حريق هاي شعله ور (FLAME FIRE)

قابل توجه است اكثر تلفات جاني از حريق هاي دودزا بوجود می آید .

اين تلفات معمولا به جهت عدم امكان فرار (تخليه ساختمان ) واستنشاق گازهاي سمي هنگام حريق بوجود مي آيد.

آمار نشان مي دهد حدود 80% از حريق هاي خانگي در اماكن بدون سيستم اعلام حريق رخ داده است ، ومابقي به علت عدم فعال بودن اين سيستم ها ويا طراحي نا مناسب سيستم بوجود آمده است .

هدف از طراحي سيستم كشف  و اعلام حريق  این است که قبل از رسيدن حريق به شرايط غير قابل كنترل ، حريق را تشخيص داده واعلام نمايد.بنابراين  اين سيستم قدرت پيشگويي حريق را ندارد.

اما با هشدار به ساكنين تخليه ساختمان را تسريع نموده و با اعلام به سازمان آتشنشاني ويا فعال نمودن سيستم اطفاي حريق از گسترش آتش سوزی و یا صدمات غیر قابل جبران جلوگيري مي نمايد.

طبقه بندي انواع سيستمهاي اعلام حريق :

1- سيستم متعارف Conventional

2- سيستم آدرس پذير Addressable system

3- سيستم هوشمند Analogue Addressable  sys